JOHAN IS WEG

Trots kwam ik uit school. M’n moeder zat thuis. “Wilfred staat in de krant! Hij heeft een zwemwedstrijd gewonnen!”.
M’n moeder reageerde niet zoals ik had gehoopt. Alleen dat er een Indo was die een judowedstrijd had gewonnen en ook in de krant stond. Ieder zijn ding, zij kende Wilfred niet, ik kende die Indo niet. Beetje preken voor eigen parochie en volgens mij is het bij die ene keer gebleven. Stanley Brard, Giovanni van Bronckhorst en Jelle Klaasen waren er toen nog niet.

Mensen kijken en reageren verbaasd als ik zeg dat ik van sport hou en dát verbaast mij dan weer. Door mijn werk heb ik geen tijd meer om tv te kijken en het zelf beoefenen… daar wil ik het nu even niet over hebben.
Ik ben, als kind, ooit door mijn vader ’s nachts uit bed gehaald voor de wedstrijd Muhammad Ali – Joe Frazier en daar had ik zelf om gevraagd want ik had het in de krant gelezen. Ook voor Olympische wedstrijden, of het nu de estafette bij het zwemmen of de 200 meten hardlopen is, kon je me wakker maken en ik was zo iemand die bij de 10 kilometer schaatsen geen seconde miste.
Ik las alle uitslagen van elk tennistoernooi in de krant en nam zelf ook het racket ter hand.
Arthur Ashe, Jimmy Connors, Björn Borg. Hoop niet dat men bij die laatste alleen nog maar denkt aan de man van de onderbroeken. ONDERBROEKEN! LOL!

Maar het begon, heel lang geleden, midden jaren 60, gewoon met voetbal en gelukkig was dat met Johan Cruijff. Zoals veel jongetjes van mijn leeftijd ben ik ook gaan voetballen, op straat en op school want een echte club zat er geldmatig niet in. Toen Cruijff uit Nederland vertrok was de lol er vanaf. Van zijn comeback werd ik weer heel erg blij, of het nu voor Ajax of Feijenoord was. Maar zelfs de winst op het EK ’88 deed me niet zoveel. Van Basten, Gulllit, Rijkaard, allemaal geen Cruijff en het was maar een EK, is toch anders dan een WK.

Nu sport ik van geen meter. Geen voetbal, geen volleybal, geen tennis en geen badminton meer. De TV is de deur uit, die heb ik aan m’n moeder gegeven. Uitslagen in de krant interesseren me niet, het EK gaat helemaal aan me voorbij. Ik weet dat er een keer 2-0 is gespeeld en dat er rellen waren.

Ik had jaren een foto van Cruijff en Krajicek op de deur van het toilet hangen. Lachend tegen een rode achtergrond. Johan vanwege alle wedstrijden, Krajicek vanwege die waarmee hij Wimbledon heeft gewonnen.
Niet lang nadat ik die foto van de deur had gehaald viel Johan weg.
Van die Indo hebben we nooit meer iets gehoord. Van Wilfred trouwens ook niet.
Foto Jack Daniels

  • Geplaatst op:

    18 juni 2016

  • Categorie:

    Algemeen